Binibining Dragon

Ito po ay si Binibining Dragon, isang nilalang na kumakain at bumubuga ng apoy! Nagpakitang gilas siya sa Street Dancing Fellowship Night sa Boulevard noong nakaraang linggo nang ang Pain Society of the Philippines ay nagkaroon ng Annual Convention dito sa Dumaguete.

Ito ang paborito kong litrato sa nakaraang buwan dahil, sa totoo lang, hindi ko alam kung paano ito nagkaganito! Hindi ko pa masyadong kabisado ang mga adjustments sa aking kamera na magdadalawang-buwan pa lamang kaya ang ginawa ko ay kinalikot ko lang ang mga maiikot doon sa kamera at laking tuwa ko lang ng ito ang naging hitsura ng larawang ito, na naipakita ang mga arko ng apoy habang si Binibining Dragon ay sumasayaw at iginiling-giling ang mga sulo.

Meron akong natuklasan na medyo nakakagulantang: upang si Binibining Dragon ay makapagbuga ng apoy, kinakailangan niyang punuin ang kanyang bibig ng kerosin at ibuga ng ubod ng lakas ang lahat ng kerosin na ito sa tapat ng nag-aalab na sulo upang makagawa siya ng kasindak-sindak na hiningang dragon! Ibang klase!

Babala: Huwag itong gayahin sa bahay.

______________________

This is Lady Dragon, a fire-eating and fire-breathing being! He/She showcased her skills during the Street Dancing Fellowship Night at the Bloulevard of the Pain Society of the Philippines Annual Convention that was held here in Dumaguete last week.

This is my favorite photo for the month of March because, honestly, I don't know how this happened! I'm not very familiar yet with the settings of my two-month-old camera so I fiddled with the adjustment knobs and am just so glad that one of the pictures came out like this, showing the arcs of fire as the Lady Dragon danced and twirled the fiery torches.

I learned a shocking fact: in order for Lady Dragon to "breath" fire, she had to take a mouthful of kerosene into her mouth and then belch this out with all her strength onto the torch thereby producing a "dragonian breath of flames"! Awesome!

Warning: Don't try this at home.




Ito po ang aking kauna-unahang lahok sa Litratong Pinoy, salamat Doc Em Dy sa pag-anyaya sa akin.

Sa mga Tagalog dyan, pasensya na po kayo kung ang Tagalog ko ay medyo "salitang ugat." Kasi, kahit mahigit labinlimang taon akong nakatira sa Maynila noon, ngayon ay matigas na matigas na ang dila ko at nangangalawang na ang aking Pilipino. Kaya naman ikinatutuwa ko ang pagkakataong ito na masanay ulit sa pag-gamit ng atin Pambansang Wika.


This is my very first entry to Litratong Pinoy, thank you Doc Em Dy for inviting me.

To the native Tagalog speakers out there, please pardon me if my Tagalog is of the "kuwaderno and salum-puwit" variety. Although I've lived in Manila for more than fifteen years, my tongue is so stiff now and my Filipino rusty. That is why I'm so glad that there's this opportunity to practice using our National Language once again.


Mabuhay! (Bow)